Waarom je kind graag speelt…
(en jij als ouder ook ;-) ! )
Onlangs zag ik een interessante documentaire over spelen (‘De kennis van nu’ NPO)
Leuk om vanuit de wetenschappelijke hoek het fenomeen ‘spelen’ verklaard te krijgen en te horen waarom spelen zo belangrijk is. Stofjes in onze hersenen zoals endorfine en dopamine spelen hierbij een grote rol. We krijgen een goed gevoel en zijn gemotiveerd bij het spelen, dat gevoel willen we steeds weer ervaren en we spelen dus graag nog een keer.
Elke (groot) ouder, oom/tante, buurvrouw/buurman, juf/meester ziet het;
waar kinderen zijn wordt gespeeld!
Vaak heel herkenbaar spel zoals; verstoppertje, tikkertje, vadertje en moedertje, brandweertje, met de blokken, lego of playmobiel, met de poppen of Barbie, knutsel- en tekenspullen en zo kan ik nog wel even doorgaan….
Soms is het voor een ‘buitenstaander’ onbegrijpelijk wat en waarmee kinderen spelen; niets is te gek in de fantasie van kinderen bij het spelen!
Ongemerkt zijn er bij het opnoemen van bovenstaande soorten spel al heel wat belangrijke functies van spel voorbij gekomen, want waarom spelen kinderen?
Spelen is leuk!
Spelen is goed voor je gezondheid.
Spelen is belangrijk voor het maken van sociale contacten.
Spelen laat je ervaringen opdoen zodat je erachter kunt komen wat je leuk vindt om te doen.
Spelen helpt bij het aftasten van grenzen.
Spelen stimuleert de fantasie en creativiteit
Spelen helpt bij het verwerken van (belastende) ervaringen
Spelen vermindert stress
Spelen bevordert het inlevingsvermogen
…..
Kortom spelen is onmisbaar voor kinderen (en volwassenen)! Het is een basisbehoefte en belangrijk voor de ontwikkeling.
Het (enige?) nadeel van spelen is dat het je soms zo kan afleiden dat je geen gevaar ziet. Bijvoorbeeld als je net als Tarzan aan het boomzwaaien bent boven een sloot en je nog niet zo goed kunt zwemmen….
(Maar dat zou je natuurlijk ook onder ‘ervaringen opdoen’ kunnen zetten…)
Als kind vond ik het heerlijk om samen met vriendjes en vriendinnetjes hutten te maken van een groot wasrek en wat kleden, daar konden we eindeloos mee bezig zijn. Ook mijn eigen kinderen kon je als kleuter geen groter plezier doen dan ze een grote doos geven waar ze in konden zitten. Dan konden ze bijvoorbeeld vliegtuigje spelen en werden hun armen de vleugels en als het geen vliegtuig was, dan werd het wel een boot en werden hun armen de peddels!
Met simpele materialen, veel fantasie (en niet al te veel ‘hulp’ en ‘aanwijzingen’ van volwassenen!) ontdekken kinderen door te spelen, stap voor stap wie ze zijn.
Zouden we eigenlijk ooit op moeten houden met spelen??