Tijdens een wandeling viel het me ineens op; mijn partner en kind liepen op precies dezelfde manier! Met de handen in de zakken liepen ze gezellig keuvelend voor mij uit en ze leken wel een kopie van elkaar. Grappig om te zien.
Dit spiegelen gebeurt natuurlijk niet alleen tijdens een wandeling, ongemerkt zijn we tijdens het communiceren met anderen bezig met elkaar te spiegelen. Probeer het maar eens; in een gesprek steeds aan je oorlelletje zitten…(grote kans dat je gesprekspartner dit ook gaat doen!)
* Als je als ouder/opvoeder de gewoonte hebt om in een winkel allerlei artikelen op te pakken en te bekijken, is het niet vreemd dat je kind dit ook doet. Wel vreemd is het dat het kind dan te horen krijgt; ‘nergens aan zitten hoor!’
* Regels over bijvoorbeeld de tijd die achter de laptop/smartphone doorgebracht mag worden zijn ook mooie ‘spiegelmomenten’ (want hoe vaak zit je zelf eigenlijk achter zo’n scherm??!)
Als je op anderen let en je op hen concentreert, maak je je als het ware aan hen gelijk, je neemt dingen van de ander over. Dit is goed te zien bij kleine kinderen als je bijvoorbeeld samen een bewegingsliedje zingt; dikke pret bij het nadoen van bewegingen en gezichtsuitdrukkingen én de volledige aandacht voor de ander!
Naast leuke dingen kunnen er ook minder leuke dingen zitten aan het spiegelen;
Ben jij geregeld boos, dan trek je waarschijnlijk ook boze mensen (en dus ook kinderen) aan.
Ben jij negatief, dan is je omgeving dat vaak ook.
Waardeer jij jezelf niet dan zie je vaak weinig waardering bij anderen terug.
Door je bewust te zijn van je eigen gedrag (en mogelijke spiegeling) kun je de minder leuke kant van het spiegelen wel ‘handelen’ en ben je een mooie ‘spiegel’ voor je kinderen, maar dit vraagt wel om een eerlijke blik in de spiegel…!
Blijven kijken dus!
(Kun jij naar jezelf kijken zoals in het YouTube filmpje; Children See, Children Do: Let’s be the change!? een confronterende commercial uit Australië)